Τι προέκυψε από το τακτικό Δημοτικό Συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας;
Τίποτα το μη υπηρεσιακό, θα ήταν η απάντηση αν ο Καζάκος δεν προκαλούσε συνεχώς όλους. Άλλες φορές με ύφος νουθεσίας άλλες φορές με ύφος πατροναρίσματος.
Η κορυφαία δε στιγμή του ήταν όταν αμφισβήτησε την πλειοψηφία του αποτελέσματος των Δημοτικών εκλογών.
Βέβαια, μιλώντας και παρακολουθώντας σαν τρίτος, καταλαβαίνω ότι ο Καζάκος προσπαθεί να πολώσει και να προκαλέσει επί παντός επιστητού, ίσως γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας του ίσως γιατί προσπαθεί να κρατήσει ενωμένη την παράταξή του.
Εκείνο πού δεν καταλαβαίνω είναι γιατί όλοι, πλην της Τίνας της Καφατσάκη, πέφτουν συνέχεια στις παγίδες πού τους στήνει.
Είναι κατανοητό ότι ενώ η δωδεκάχρονη δημαρχία του Καζάκου δημιούργησε πολλές καταστάσεις στις οποίες το ελάχιστο είναι η προσωπική αντιπάθεια, την ίδια στιγμή κάποιος τον αποκάλεσε δήμαρχο, από λάθος. Είναι λοιπόν λογικό κάποιοι ακόμη να μην έχουν «χωνέψει» ακόμη το γεγονός ότι ΗΤΑΝ δήμαρχος.
Μόλις αφαιρέσεις αυτό το γεγονός βλέπεις έναν γραφικό τύπο ο οποίος στην δύση (για να μην πώ σκοτάδι) της καριέρας του προσπαθεί να κάνει ότι είναι δυνατόν για να τον προσέξουν. Η όλη εικόνα μού θυμίζει τόν πατέρα ενός φίλου μου, πού έλεγε πώς τά άδεια τά βαρέλια κάνουν τον θόρυβο, όχι τά γεμάτα.
Πιστεύω ότι η απαξίωσή του πού εκφράστηκε στις εκλογές από τους συμπολίτες μας θα περάσει σύντομα και στο θυμικό των Δημοτικών Συμβούλων.
Και για να μην παρεξηγούμαι άλλο η απαξίωση και άλλο η λήθη.
Η νέα δημοτική αρχή έχει μπροστά της ακόμη ανοιχτούς δύο δρόμους. Της αναζήτησης και του καταλογισμού των ευθυνών (και όχι μόνο των πολιτικών) του πρώην δημάρχου και του περιβάλλοντός του αλλιώς κινδυνεύει να κατηγορηθεί ότι απλά συκοφαντούσε μέχρι να πάρει τήν εξουσία, ενώ παράλληλα να ασκεί και να αποδεικνύει χρηστή διοίκηση.
Ο άλλος δρόμος, ο δρόμος της συναλλαγής και της γνωστής αλληλοκάλλυψης πού εφαρμόζουν χρόνια τώρα τά δύο μητρώα κόμματα στον ευρύτερο πολιτικό χώρο.
Αν όμως ήδη οι πολίτες αυτής της χώρας δηλώνουν την μήνιν τους, και όχι μόνο την φραστική, εναντίων βουλευτών και αρχηγών κομμάτων ας συλλογιστούμε σε τι σημείο μπορούν να φτάσουν σε τοπικό επίπεδο.
