Πολλά ακούγονται τελευταία για τη αναδιάρθρωση του χρέους μας। Κάποιοι μιλούν για τη μονομερή αναδιάρθρωσή του, με την έκδοση ενός ομολόγου αξίας ίσης με το χρέος μας και σε χρόνους αποπληρωμής της δικής μας αρεσκείας.
Ας δούμε, ωστόσο, τη γνώμη ενός ειδικού, του καθηγητή Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Δημήτρη Μάρδα:
Έχοντας υπόψη τα όσα αποδεχθήκαμε μέσω του Μνημονίου το 2010, το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει είναι το ακόλουθο: Μετά το Μάιο του 2010 έχουμε χάσει το δικαίωμα της μονομερούς αναδιάρθρωσης του χρέους μας. Μόνο με τη διαδικασία της συναινετικής αναδιάρθρωσης με τους πιστωτές μας, μπορούμε να μεταθέσουμε το χρόνο αποπληρωμής του, να το επαναγοράσουμε κ.ά.
Αν ακολουθήσουμε την επιλογή της μονομερούς αναδιάρθρωσης του χρέους η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι μονόδρομος.
Το ανωτέρω προκύπτει από τον συνδυασμό των ακόλουθων Άρθρων της Σύμβασης που υπέγραψε η Ελληνική κυβέρνηση με την τρόικα. Αναλυτικότερα, μονομερής αναδιάρθρωση καταδεικνύει την αδυναμία αποπληρωμής των 110 δις ευρώ στους χρόνους που συμφωνήθηκαν. Αν υπάρχει λοιπόν αδυναμία εξόφλησης του χρέους, τότε αυτό οδηγεί στην καταγγελία της εν λόγω Σύμβασης. Στην περίπτωση αυτή, το ανεξόφλητο κεφάλαιο είναι άμεσα απαιτητό μαζί με τους τόκους σύμφωνα με την παράγραφο 1 του Άρθρο 8.
Επίσης, καθώς δίνεται προτεραιότητα στους δανειστές των 110 δις έναντι των άλλων (κατά την παρ। 2 του Άρθρου 4), η αδυναμία αποπληρωμής του δανείου μπορεί να ενεργοποιήσει, υπέρ των εν λόγω δανειστών, τις διατάξεις της παραγράφου 5 του Άρθρου 15, που αναφέρονται στην παραίτηση μας από κάθε ασυλία αναφορικά με τα περιουσιακά στοιχεία μας!!! Μια τέτοια εξέλιξη, αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε εκποίηση και όχι αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου. Οπότε η λανθάνουσα γλώσσα του Ντερούζ (στην πολυσυζητημένη συνέντευξη προ δυο εβδομάδων) ίσως σκιαγραφούσε το υπό προϋποθέσεις μέλλον μας. Όλα θα κριθούν στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου και στο τι τελικά θα επικρατήσει!
Ας δούμε, ωστόσο, τη γνώμη ενός ειδικού, του καθηγητή Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Δημήτρη Μάρδα:
Έχοντας υπόψη τα όσα αποδεχθήκαμε μέσω του Μνημονίου το 2010, το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει είναι το ακόλουθο: Μετά το Μάιο του 2010 έχουμε χάσει το δικαίωμα της μονομερούς αναδιάρθρωσης του χρέους μας. Μόνο με τη διαδικασία της συναινετικής αναδιάρθρωσης με τους πιστωτές μας, μπορούμε να μεταθέσουμε το χρόνο αποπληρωμής του, να το επαναγοράσουμε κ.ά.
Αν ακολουθήσουμε την επιλογή της μονομερούς αναδιάρθρωσης του χρέους η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι μονόδρομος.
Το ανωτέρω προκύπτει από τον συνδυασμό των ακόλουθων Άρθρων της Σύμβασης που υπέγραψε η Ελληνική κυβέρνηση με την τρόικα. Αναλυτικότερα, μονομερής αναδιάρθρωση καταδεικνύει την αδυναμία αποπληρωμής των 110 δις ευρώ στους χρόνους που συμφωνήθηκαν. Αν υπάρχει λοιπόν αδυναμία εξόφλησης του χρέους, τότε αυτό οδηγεί στην καταγγελία της εν λόγω Σύμβασης. Στην περίπτωση αυτή, το ανεξόφλητο κεφάλαιο είναι άμεσα απαιτητό μαζί με τους τόκους σύμφωνα με την παράγραφο 1 του Άρθρο 8.
Επίσης, καθώς δίνεται προτεραιότητα στους δανειστές των 110 δις έναντι των άλλων (κατά την παρ। 2 του Άρθρου 4), η αδυναμία αποπληρωμής του δανείου μπορεί να ενεργοποιήσει, υπέρ των εν λόγω δανειστών, τις διατάξεις της παραγράφου 5 του Άρθρου 15, που αναφέρονται στην παραίτηση μας από κάθε ασυλία αναφορικά με τα περιουσιακά στοιχεία μας!!! Μια τέτοια εξέλιξη, αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε εκποίηση και όχι αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου. Οπότε η λανθάνουσα γλώσσα του Ντερούζ (στην πολυσυζητημένη συνέντευξη προ δυο εβδομάδων) ίσως σκιαγραφούσε το υπό προϋποθέσεις μέλλον μας. Όλα θα κριθούν στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου και στο τι τελικά θα επικρατήσει!
