Οι κομμένοι, οι καημένοι, και αυτοί που δοκίμασαν- αν και καλοπροαίρετοι, με ζήλο εργατικότητας-αλλά φευ απέτυχαν. Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τον απολογισμό της πρώτης-δύσκολης ούτως ή άλλως- περιόδου για την παράταξη του Κώστα Καλλίρη. Εννοείται, βέβαια, ότι ο απολογισμός και οι εκτιμήσεις, όπως τις κωδικοποιήσαμε, δεν αφορούν το σύνολο των δημοτικών συμβούλων, αλλά κάποιους εξ αυτών που δεν δείχνουν να έχουν καταλάβει ούτε τις ανάγκες προσαρμογής, αλλά ούτε ότι οι έχοντες δημόσια αξιώματα ή φιλοδοξούντες να τα αποκτήσουν, πρέπει να βάζουν τα κοινά συμφέροντα πάνω από τα ατομικά, και-κάποιες φορές έστω- να κάνουν λίγο "σκόντο" στη ματαιοδοξία τους.
Έτσι, από ότι ακούμε, για αυτούς τους κάποιους έχει αποφασίσει ήδη ο Δήμαρχος: είτε δεν πρόκειται να τους δώσει καμμία ευκαιρία ανάδειξης, είτε-εφόσον την είχαν την ευκαιρία τους-όταν έρθει η ώρα θα τους κουνήσει το μαντίλι.
Εμείς σε ανύποπτο χρόνο είχαμε διατυπώσει από αυτές τις στήλες τη θέση ότι ο Δήμαρχος έπρεπε να στηριχτεί και να αξιοποιήσει στο έπακρο το δυναμισμό που έδωσαν στην παράταξη τα νέα παιδιά. Να φανεί πιο τολμηρός στην απόδοση αξιωμάτων. Αφήνοντας κατά μέρους-όσο γινόταν βέβαια-τις επιλογές με κριτήριο την τήρηση "ισορροπιών". Το ότι ακολούθησε τελικά την πεπατημένη, ερμηνεύτηκε ως επιβράβευση και κινητοποίησε προσωπικές φιλοδοξίες, που τώρα βγαίνουν στο προσκήνιο, με ατζαμοσύνη και επιπολαιότητα αρχαρίων...
