Οι ερωτήσεις του κοινού θύμιζε τις «ελεγχόμενες» απελευθερώσεις ραδιενέργειας με τις οποίες αποπειρούνται οι τεχνικοί στην Ιαπωνία να σταματήσουν την τήξη του δεύτερου πυρήνα του εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας.
"Ελεγχόμενες" γιατί θέλεις η απειρία των ερωτώντων να μιλούν σε μεγάλο κοινό θες η ανάγκη να μιλήσουν, να «τα πουν» ενώ σε αρκετούς ήταν έντονη ήταν προφανής η θέληση να μιλήσουν περισσότερα και πιο οργισμένα.
"Ελεγχόμενες" γιατί θέλεις η απειρία των ερωτώντων να μιλούν σε μεγάλο κοινό θες η ανάγκη να μιλήσουν, να «τα πουν» ενώ σε αρκετούς ήταν έντονη ήταν προφανής η θέληση να μιλήσουν περισσότερα και πιο οργισμένα.
Όταν ο κόσμος χειροκροτούσε στην διαπίστωση, καθημένων και ερωτώντων, γιατί δεν πάει κάποιος φυλακή από αυτούς πού έσυραν την χώρα έφτασε στην χρεωκοπία, δεν έπεισαν φαντάζομαι κανέναν οι απαντήσεις του κου Χρυσοχοΐδη ότι το βασικό θέμα είναι το οικοδόμημα πού φταίει και όχι το οικοδόμημα και όχι οι εκφάνσεις του.
Εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα με τον κο υπουργό, όντως φταίει το οικοδόμημα και όχι οι εκφάνσεις του.
Ποιος όμως δημιουργεί το οικοδόμημα πολιτικό και νομικό τα τελευταία 37 χρόνια, από την μεταπολίτευση και μετά, (15 η Ν.Δ. και 22 το ΠΑ.ΣΟ.Κ.);
Ποιος στερεοποιεί το οικοδόμημα όταν αμφότερα τα κυβερνώντα κόμματα θωρακίζουν τους υπουργούς τους και τους υφιστάμενούς τους με ατιμωρησία; Ποιος βγήκε κερδισμένος από την SIEMENS, τις υποκλοπές, το χρηματιστήριο, τα ομόλογα των ταμείων τις μίζες, τις κλοπές, την αλητεία, την λαμογιά;
Επειδή λοιπόν μαζί ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ, εκτός και αν εννοείται ότι με τις μίζες αγοραζόντουσαν εκτός από συνειδήσεις αλλά και τρόφιμα κ.α. με το αποτέλεσμα ότι κάποια ποσά από τις μίζες κατέληγαν στην τοπική αγορά (αν και τα περισσότερα ταξίδευαν εκτός χώρας).
κε Χρυσοχοΐδη υπήρξατε, κατά γενική ομολογία ένας επιτυχημένος υπουργός Δημοσίας Τάξεως, με επιτυχίες και στο θέμα της τρομοκρατίας αλλά και στο αίσθημα ασφάλειας των πολιτών με τις συνεχείς περιπολίες της ομάδας Δίας και των περιπολικών.
Είναι εμφανής όμως η αδυναμία σου να υποστηρίξεις μία πολιτική, πολιτική του πιο ακραίου φιλελευθερισμού πού όχι μόνο μας έφερε ως εδώ αλλά και οι «λύσεις» πού μας επιβάλλουν πηγάζουν μέσα από την ίδια οικονομική θεωρία. Ειδικά όταν αυτή την πολιτική προσπαθείς να την υποστηρίξεις σε έναν κόσμο πού επί 37 χρόνια τον κοροϊδεύουν και ιδιαίτερα σε ένα κομμάτι του λαού πού εναντιώνεται ιδεολογικά στον οικονομικό φιλελευθερισμό ή μήπως πρέπει στο βωμό του σήμερα να θυσιάσουμε την ιστορία του κινήματος.
Μέσα σε αυτόν τον κόσμο έχει ήδη αναδυθεί ένα τσουνάμι, αυτό πρέπει να είδες σήμερα και όχι μία επιτυχημένη συγκέντρωση αν είσαι πολιτικός διορατικότητας πού μπορεί να δει το μέλλον και να προετοιμάζεται γι’ αυτό.
