Και πάνω πού άρχισαν να ξεφουσκώνουν τα θέματα του Τρος Σκάν, του δολοφονημένου πατέρα από λούμπεν μετανάστες, του μετανάστη πού τον κυνηγά με μαχαίρι ο χρυσαυγίτης και του φόβου του αν θα πάρουμε ή όχι την νέα δόση του δανείου, παρουσιάστηκε- κατόπιν παρακίνησης από την Ισπανία- η συγκέντρωση «αγανακτισμένων πολιτών» όπως αυτοαποκαλούνται, και στις πλατείες των ελληνικών πόλεων.
Τα θέματα πού προέβαλαν τα ΜΜΕ। τις προηγούμενες εβδομάδες είχαν την συνταγή της παραδοσιακής συνταγής της επιτυχίας (το μίγμα πού θα έλεγε ο Σαμαράς) πού διδάσκονται οι νέοι δημοσιογράφοι και έχουν βαρεθεί να εκτελούν (και κυριολεκτικά) οι παλαιότεροι. Αίμα Σπέρμα Ψέμα.
"Αγανακτισμένοι πολίτες" λοιπόν, μέσω Ισπανίας-όπως είπαμε και διαδικτύου.
Δεν θα ανατρέξουμε σε θεωρίες συνομωσίας, παρ’ ότι στην συνάντηση των G8 (Grate 8) ένα από τα κυρίαρχα θέματα ήταν και το Internet regulation (τη ρύθμιση ή το να μπουν κανόνες στο διαδίκτυο).
Οι συγκεντρώσεις σε πλατείες για διαμαρτυρία ξεκίνησαν την «άνοιξη του αραβικού κόσμου».
Άνοιξη βέβαια είχαν χαρακτηρίσει και το κίνημα στην Ουκρανία και την Γεωργία και είδαμε σε τι χειμώνα κατέληξαν οι πρωτεργάτες τους γινόμενοι η πέμπτη φάλαγγα επέκτασης των συμφερόντων των Η.Π.Α.
Συγκεντρώσεις «αγανακτισμένων» είχαμε και στην Χιλή με τους «αγανακτισμένους» να κατεβαίνουν και να χτυπάνε κατσαρόλες.
Φυσικά δεν υπονοούμε ότι οι «αγανακτισμένοι» του Συντάγματος ποδηγετούνται από την δεξιά και την ακροδεξιά, όπως στην Χιλή, αλλά ούτε και ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει την αίγλη της Unidad Popular (της Λαϊκής Ενότητας) του συντρόφου προέδρου (όπως του άρεσε να τον αποκαλούν) Αλιέντε.
Εκείνο πού λέμε είναι ότι οι Αιγύπτιοι, όπως και όλες οι αραβικές χώρες βιώνουν, χρόνια τώρα, από τις χειρότερες δικτατορίες του πλανήτη
Με τις συγκεντρώσεις τους σε πλατείες, το ήξεραν, όσοι συμμετείχαν, ότι έπαιζαν την ζωή τους κορόνα γράμματα.
Αυτό σίγουρα δεν συμβαίνει στην Ισπανία (η οποία εξέλεξε, με μεγάλη πλειοψηφία, παρά την «αγανάκτηση» δεξιούς εκπροσώπους) και σίγουρα ούτε στην Ελλάδα. Για τον λόγο αυτό και η καθεστηκυία τάξη δεν ανησυχεί.
Ας πάμε, όχι μακριά, δυόμιση χρόνια πίσω. Όταν στο Σύνταγμα, σημειολογικά και μόνο καιγότανε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ ακούγονταν φωνές για να κατέβει ο στρατός και να αναλάβει την φρούρηση. Όταν πρώτο θέμα στην Λιμπερασιόν ήταν: σήμερα η Ελλάδα, αύριο εμείς;
Οι «αγανακτισμένοι», της πλατείας Συντάγματος, ίσως αντί να αντιγράφουν (copy paste) τις συγκεντρώσεις στην Ισπανία, ίσως λέμε, ίσως να έπρεπε να τους στείλουν δώρο ένα τεράστιο συνθετικό και αφύσικο χριστουγεννιάτικο δένδρο στούς Ισπανούς.
Εκτός πάλι αν, συμβολικά, επιφυλάσσουν στον εαυτό τους και στην πλατεία Συντάγματος την τύχη της πλατείας Κλαυθμώνος.
