Δεκάδες καταγγελίες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια από συνδημότες μας για πολεοδομικές παραβάσεις, για καταπατήσεις κοινόχρηστων χώρων, για εγκαταστάσεις ανυπόφορης όχλησης, για αυθαίρετες καμινάδες. Έβλεπαν να καταλαμβάνονται ακόμα και οι λωρίδες των τυφλών, να καταργείται πλήρως η έννοια του πεζοδρομίου, να αγνοούνται υποχρεώσεις στοιχειώδεις και δικαιώματα της συμβίωσης, και παρ’ όλα αυτά έβλεπαν τους παραβάτες να απολαμβάνουν ασυλίας.
Κανείς, ποτέ δεν πλήρωσε για τη μικρή ή μεγάλη παρανομία του. Ή μάλλον, πλήρωσαν όλοι: μίζα. Το «μπαξίσι» που ζητούσαν οι κατά νόμο αρμόδιοι για να κάνουν τα στραβά μάτια. Για να βάζουν στο ψυγείο τις καταγγελίες και να υποθάλπουν την παραβατικότητα.
Όλα αυτά τα χρόνια καλλιεργήθηκε ο μύθος ότι ο Δήμος είναι φιλικός απέναντι στους επιχειρηματίες. Ποια ήταν η αλήθεια; Ότι ο Δήμος είχε δημιουργήσει έναν κύκλο διαπλεκομένων «φίλων» που συνεχώς διευρυνόταν με νέες εισόδους και νέες υποχρεώσεις. Όλοι-ή σχεδόν όλοι- μπορούσαν να γίνουν επίλεκτα μέλη αυτού του κλαμπ, να πάρουν μερικά τραπέζια σε ένα πεζοδρόμιο, να πάρουν μερικά μέτρα απ’ τον ακάλυπτο μιας πολυκατοικίας ή και όλο τον ακάλυπτο, αρκεί να μην ξεχνούσαν να πληρώσουν. Πού; Μήπως στο ταμείο του Δήμου; Ελάχιστα πρόστιμα τέτοιων παραβάσεων πρέπει να εισέπραξε ο Δήμος, εννοείται από επιχειρηματίες που για κάποιους λόγους δεν μπήκαν στο κλαμπ.
Και έτσι ερχόμαστε εκεί που ξεκινήσαμε χτες: Θα καθίσει κανένας στο σκαμνί για αυτό το πολεοδομικό όργιο;
Ο Δήμαρχος δεν ήταν μόνος του 12 χρόνια. Είχε συνεργάτες δίπλα του που τους είχε αναθέσει ρόλους. Και στο κάτω-κάτω υπήρχε Διεύθυνση και Διευθυντής πολεοδομίας. Θα ελεγχθούν; Ή θα τραβήξουμε ένα «Χ» στο παρελθόν για να έχουμε τη δυνατότητα να ξανακάνουμε τα ίδια, τις δικές μας «φιλίες»;
