«Δεν ακούστηκαν ερωτήσεις για το πώς περιμένουν από την βάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να στηρίξει μία νεοφιλελεύθερη πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης, όταν μάλιστα αυτή η βάση, ιδεολογικά, διαφωνεί κάθετα με νεοφιλελεύθερες πρακτικές;
Μίας κρίσης δε την οποία ειρήσθω εν παρόδω δημιούργησαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και πρακτικές πού εφαρμόστηκαν και στην χώρα μας από το 1996 και μετά.
Δεν ακούστηκαν ερωτήσεις για τον λόγο για τον οποίο Ιρλανδοί, Πορτογάλοι και Ισπανοί επιλέγουν την πολιτική αυτή να την ασκήσουν οι συντηρητικές δυνάμεις αφού αυτή η πολιτική είναι το στοιχείο (και στοιχειό) τους.»
Πριν ενάμισι χρόνο κατέρρεε, με εκκωφαντικό τρόπο, υπό το βάρος της λεηλασίας του κράτους – φέουδου η κυβέρνηση της Ν.Δ. Μίας κυβέρνησης η οποία με την σειρά της είχε υποσχεθεί κάθαρση από τους «νταβατζήδες», στον Μπαϊρακτάρη. Μίας κυβέρνησης η οποία λεηλάτησε τις τελευταίες (με κουμπάρους, Ζαχόπουλους, Εφραίμ κλπ) σταγόνες οικονομιών του κράτους και με αθρόους διορισμούς επιβάρυνε στο μη παρέκει το κόστος του δημόσιου τομέα.
Πριν ενάμισι χρόνο δόθηκε μία ισχυρή πλειοψηφία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να καθάρει αλλά και να αυτοκαθαρθεί από την διαπλοκή. Μία διαπλοκή η οποία λειτουργούσε, από τους «νταβατζήδες» προς την κυβέρνηση και τούμπαλιν, είτε με χρηματισμούς είτε με απειλές από και προς διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Ενώ λοιπόν επιβεβαιώνονταν όσοι προέβλεπαν, ότι τελικά, ο πολιτικός κόσμος (και αναφερόμαστε σχεδόν στο σύνολό του) ήταν τόσο ριζικά διαβρωμένος από την διαπλοκή ώστε τους ήταν αδύνατον να την πατάξουν ο ελληνικός λαός βρέθηκε αντιμέτωπος με το φάσμα της, για άλλης μίας φοράς, χρεοκοπίας του κράτους.
Πριν ενάμισι χρόνο παρουσιάστηκε στον ελληνικό λαό το τεράστιο αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η χώρα μας, κύρια λόγω της πολιτικής πού ακολούθησαν τα δύο κόμματα εξουσίας αλλά και στρεβλών μοντέλων πού πρότειναν κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης.
Ο ελληνικός λαός ο οποίος, από το 1996 ακούει και υπόκειται σε λιτότητα, ο οποίος δύο φορές αντιμετώπισε βίαιες αναδιανομές του πλούτου του (χρηματιστήριο, επενδύσεις ταμείων σε τοξικά ομόλογα) βρίσκετε απέναντι σε αδιέξοδο.
Αδιέξοδο διότι η κρίση, την οποία δημιούργησε ο φιλελεύθερος (και παγκοσμιοποιημένος) καπιταλισμός, έρχεται να αντιμετωπιστεί με μέτρα και προτάσεις καθαρά φιλελεύθερες !!!!!!.
Μιλάμε για κρίση πού δημιούργησε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ενώ ίσως θα έπρεπε να μιλάμε για τελμάτωση και τέλος του καπιταλισμού όταν, όπως παραδέχθηκε - ενώπιον επιτροπής του Κονγκρέσου - ο επί δεκαετίες πρόεδρος της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας Γκρίσπαν για όλα φταίει ένα λάθος υπολογισμός (miscalculation).
Την τελευταία δεκαπενταετία, λόγω του «λάθους υπολογισμού» βιώνουμε αλλεπάλληλες καταρρεύσεις επιμέρους συστημάτων. Εταιρίες .net, εταιρίες ενέργειας (Enron), κατάρρευση χρηματοπιστωτικών εταιριών και εταιριών «ασφάλισης» ακολουθούμενες από κρίση στις φούσκες ακινήτων.
Λάθος το αποκαλεί ο Γκρίνσπαν όπως λάθος ενδέχεται να αποκαλούσε σήμερα ο Χίτλερ τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όλες αυτές οι φούσκες αποτελούν επιμέρους συστήματα, του κεντρικού καπιταλιστικού πυρήνα, ο οποίος βρίσκεται σε τήξη (meltdown).
Ενώ λοιπόν παλιά, ο Ντε Γκόλ αν δεν απατόμαστε, είχε πει ότι όταν η Αμερική φταρνίζεται η Ευρώπη παθαίνει πνευμονία σήμερα βλέπουμε τον πρόεδρο Ομπάμα να «νουθετεί» την Μέρκελ στην διάθεση πόρων για την σωτηρία της Ελλάδας από την πλήρη πτώχευση.
