Αριστερά χωρίς πρόταση, ομφαλοσκοπούσα σε εμβρυακή στάση, ξεπερασμένη από τα νέα κοινωνικά δεδομένα που αλλάζουν τα πράγματα, με τον ίδιο τρόπο πού η βιομηχανική επανάσταση άλλαξε τον κόσμο, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Η αριστερά στην Ελλάδα, μέχρι την μεταπολίτευση, ήταν μία δεξαμενή νέων ιδεών, ιδεών πού πήγαζαν μέσα από το κοινωνικό και επιστημονικό γίγνεσθαι της εποχής. Ήταν αυτοί οι λόγοι πού άγγιζαν και συνέπαιρναν τον κόσμο, πού του έδιναν όραμα και προοπτική.
Σήμερα η αριστερά, στον κόσμο αλλά και στην χώρα μας, μένει άλαλη εμπρός στην νέα επανάσταση πού φέρνει το επιστημονικό γίγνεσθαι, εμπρός στην αποδόμηση και εκφυλισμό του καπιταλισμού.
Κρατάει άμυνα απέναντι στα νέα δεδομένα της κοινωνίας και της επιστήμης ζηλεύοντας την «προοδευτικότητα» των πιο συντηρητικών Αμερικανών Βαπτιστών ή Μορμόνων.
Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος πού η αριστερά, σήμερα, δεν αποτελεί λύση. Γιατί αν είχε λύση σύγχρονη, ζυμωμένη στα νέα δεδομένα (επιστημονικά και κοινωνικά) δεν θα μπορούσε η καθεστηκυία τάξη σε οιαδήποτε μορφή της να την καταστείλει.
